Zwany eliksirem młodości botoks to lek stosowany w medycynie estetycznej do usuwania zmarszczek mimicznych. Jednak botoks ma o wiele więcej zastosowań w medycynie: toksyna botulinowa jest wykorzystywana m.in. w neurologii, okulistyce, ortopedii, stomatologii, do leczenia migren… Zabiegi z zastosowaniem botoksu należą do najpopularniejszych i najczęściej wykonywanych niechirurgicznych procedur w gabinetach medycyny estetycznej.
Przyjrzyjmy się bliżej temu, w jaki sposób botoks może pomóc w walce z problemami natury medycznej. Choć obecnie zabiegi z wykorzystaniem toksyny botulinowej należą do najpopularniejszych praktyk wygładzających zmarszczki, botox znajduje także zastosowanie w leczeniu chorób i dolegliwości. Dzisiaj opowiemy, jak przebiega zabieg i weźmiemy na cel bruksizm.
Toksyna botulinowa (jad kiełbasiany, botox, BTX) to nazwa związku chemicznego nazywanego popularnie botoksem. Związek ten należy do neurotoksyn, wytwarzanych przez beztlenowe bakterie Gram-dodatnie. Pierwsze wzmianki o wyodrębnieniu toksyny botulinowej sięgają końcówki XIX wieku. Po licznych badaniach prowadzonych nad BTX, w latach 90. XX wieku rozpoczęto stosowanie botoksu w dermatologii. Toksyna ma aż 6 podtypów, ale medycyna estetyczna korzysta wyłącznie z typu A.
Botoks na twarz jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów medycyny estetycznej i pomaga pacjentom spełnić marzenia o młodzieńczym wyglądzie. Zabiegi z użyciem toksyny botulinowej są polecane na wygładzanie zmarszczek mimicznych, które powstają na skutek powtarzalnych skurczy mięśni.
W gabinetach kosmetologicznych toksyna botulinowa jest aplikowana na czoło (zmarszczki poprzeczne czoła, lwia zmarszczka), na korektę bruzd w okolicach ust (zmarszczki palacza, marionetki) czy do wygładzania zmarszczek w okolicy nosa (króliczy nos). Ogromną popularnością cieszy się botox pod oczy (kurze łapki). Nie wszyscy wiedzą, że botoks wykorzystywany jest również do zabiegów mających na celu poprawę owalu twarzy. Toksyna botulinowa aplikowana jest też na zmarszczki na szyi.
Poniżej opisujemy przebieg procedury podanie botoksu. Wszelkie wątpliwości rozwiewa lekarz podczas wizyty lub w trakcie konsultacji.
Przed zabiegiem z wykorzystaniem toksyny botulinowej konieczne jest odstawienie leków przeciwzakrzepowych. Niezbędna jest także konsultacja, podczas której zostaną wykluczone ewentualne przeciwwskazania do zabiegu, między innymi ciąża, aktywne stany zapalne skóry, nadwrażliwość na toksynę botulinową, a także choroby złącza nerwowo mięśniowego. Botoks na twarz aplikowany jest bez znieczulenia.
Po wykluczeniu przeciwwskazań można rozpocząć trwający około 20 minut zabieg. Rozpuszczona w roztworze soli fizjologicznej toksyna botulinowa typu A zostanie wstrzyknięta w wybrane miejsce. Specjalnie przygotowany botoks zostaje zaaplikowany za pomocą iniekcji bezpośrednio w mięsień mimiczny albo tuż obok niego.
Podczas zabiegu lekarz dokonuje kilku nakłuć z toksyną botulinową, dostosowując dawkę do anatomii twarzy i do oczekiwań pacjenta, z uwzględnieniem efektów uzyskanych podczas wcześniejszych zabiegów. Szacuje się, że podczas zabiegów takich jak botoks na twarzy podaje się x jednostek toksyny botulinowej. Czyli ile? Dawka jest dobierana indywidualnie do wymagań pacjenta.
Działanie botoksu polega na sparaliżowaniu wybranych mięśni mimicznych, co doprowadza do optymalnego wygładzenia zmarszczek. Warto podkreślić, że botulina działa wyłącznie na te mięśnie, w które ją zaaplikowano, a pozostała część twarzy pozostaje niezmieniona.
Botoks nie działa od razu. Efekty zabiegu są widoczne po kilku dobach, po około 5-7 dniach. Natomiast okres, przez który utrzymywany jest paraliż ostrzykniętych mięśni, trwa od 5 do 6 miesięcy. Przez ten czas można cieszyć się optymalnymi rezultatami zabiegu. Kolejną sesję nakłuć z dawką botuliny można wykonać z zachowaniem 3-miesięcznej przerwy.
Botoks na twarz i pod oczy należą do zabiegów bezinwazyjnych. Jednak jak każdy zabieg medycyny estetycznej, tak i iniekcja toksyny botulinowej wymaga zachowania środków ostrożności po zabiegu. Zaleca się, aby bezpośrednio po zabiegu nie kłaść się przynajmniej przez kilka godzin, nie pochylać, nie latać samolotem i unikać wysiłku fizycznego, aby botoks nie przemieścił się do innych partii mięśni.
Botox znajduje zastosowanie nie tylko w redukcji zmarszczek, ale także stosuje się go do leczenia nadmiernej potliwości, bólu migrenowego, zeza, oczopląsu, kręczu karku czy bruksizmu.
Mianem bruksizmu określa się wstydliwe schorzenie, polegające na mimowolnym zaciskaniu szczęk i zgrzytaniu zębami. Choroba może dawać takie objawy, jak ścieranie zębów, odczuwanie szumów w uszach, bolesność szczęki, a także bóle i zawroty głowy. Znane są nawet przypadki medyczne, że po wyleczeniu z bruksizmu pacjent przestał kuleć (!). Dolegliwości te przyczyniają się do obniżenia jakości życia.
Botoks na bruksizm to popularna metoda leczenia tego schorzenia. Bezbolesny zabieg iniekcji toksyny botulinowej w mięśnie żwacze położone w stawie skroniowo-żuchwowym powoduje rozluźnienie napiętych partii, dzięki czemu ich mocne zaciskanie staje się niemożliwe.
Czas zabiegu wynosi tylko kilka minut i podaje się zwykle 3 zastrzyki na jedną stronę twarzy. Pierwsze efekty zabiegu będą odczuwalne już po około 3 dniach od wykonania nakłuć. Zabieg trwa kilkanaście minut, a przynosi ulgę na wiele miesięcy.
________________________
Materiały źródłowe:
Adamski Z. Kaszuba A., Dermatologia dla kosmetologów, Elsevier, Urban &Partner, Wrocław 2010.
Braun-Falco O., Plewing G., Wolff HH., Dermatologia, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2002.
Jablonka EM, Sherris DA, Gassner HG., Botulinum toxin to minimize facial scarring. Facial Plast Surgery, 2012.
Podstawy medycyny estetycznej, red. A. Przylipiak, wyd. Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Białystok 2014.
